Κυκλαδίτικο
Ένα ποίημα με άρωμα Κυκλάδων από τον Νίκο Γκάτσο
Στην Μύκονο, στην Σέριφο, στην Σίκινο, στην Μήλο
πετάς κυπαρισσόμηλο κι εγώ πετάω μήλο.
Στην Αμοργό, στην Κίμωλο, στην Νιο, στην Σαντορίνη
μου στέλνεις κιτρολέμονο, σου στέλνω μανταρίνι.
Παρήγγειλα του κύρη σου, που πίνει τον καφέ του,
να σ’ έχει μαντζουράνα του, να σ’ έχει κατιφέ του.
Παρήγγειλα της μάνας σου, που πλένει στο σκαφίδι,
να μη σου λέει πικρόλογα, τι θα την φάει το φίδι.
Να δώσει η Μεγαλόχαρη κι η Παναγιά η Κανάλα,
να μεγαλώσεις γρήγορα σαν τα κορίτσια τ’ άλλα.
Και τ’ Αγιο-Λιός ανήμερα στην Νάξο και στην Πάρο
να δώσει η Καλαμιώτισσα γυναίκα να σε πάρω.
Παρήγγειλα του κύρη σου, που ρίχνει παραγάδι,
να ‘ρθεί να κουβεντιάσουμε την Κυριακή το βράδυ.
Παρήγγειλα της μάνας σου, που μοιάζει με βαρέλι,
να σε ποτίζει αφρόγαλο, να σε ταΐζει μέλι.
Στην Μύκονο, στην Σέριφο, στην Σίκινο, στην Μήλο
πετάς κυπαρισσόμηλο κι εγώ πετάω μήλο.
Στην Αμοργό, στην Κίμωλο, στην Νιο, στην Σαντορίνη
μου στέλνεις κιτρολέμονο, σου στέλνω μανταρίνι.
Νίκος Γκάτσος
ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟ |